بررسی کارایی فرآیند انعقاد در حذف رنگزای راکتیو آبی 19 از فاضلاب صنایع نساجی

در این تحقیق، کارایی فرآیند انعقاد با استفاده از سه منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید (PACl)، آلوم و کلرید آهن (III) در حضور کمک منعقدکننده‌های پلی الکترولیت آنیونی و کائولین بر روی پساب سنتتیک حاوی رنگزای راکتیو آبی 19 در مقیاس آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. تأثیر عوامل مؤثر بر بازده فرآیند تصفیه مانند pH، غلظت ماده منعقدکننده، غلظت اولیه رنگ و حضور کمک منعقدکننده‌ها بررسی گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که محدوده pH بهینه برای حذف رنگزا توسط سه منعقدکننده برابر pH خنثی می‌باشد. تحت این شرایط غلظت بهینه برای PACl، آلوم و کلرید آهن (III) به ترتیب برابر 200، 300 و 400 میلی‌گرم در لیتر با بازده‌های حذف به ترتیب 91، 92 و 81 درصد کسب گردیده است. افزودن پلی الکترولیت به عنوان کمک منعقدکننده به همراه کلرید آهن (III) بازدهی فرآیند را به مقدار ناچیزی افزایش داده است. در صورتی که افزودن پلی الکترولیت به همراه آلوم و PACl به مقدار جزئی بازدهی را کاهش داده است. اضافه کردن کائولین به عنوان کمک منعقدکننده به همراه PACl حدود 5% بازدهی فرآیند را افزایش داده است. در حالیکه اضافه کردن کائولین به همراه آلوم بازدهی حذف را به شکل ناچیز کاهش داده است. در مورد کلرید آهن (III) نیز افزودن کائولین نقش مؤثری در بازدهی فرآیند ندارد. در نهایت، با توجه به نتایج فوق الذکر، انعقاد می‌تواند به عنوان یک روش جایگزین برای تصفیه فاضلاب‌های حاوی رنگزای راکتیو باشد.